Want we hebben de hele namiddag vrij! Ik althans als semi-newbie want ik ben nog niet met de vrouwengroep begonnen en daarna is het bezoekuur. Ik heb geen bezoek! *sniffff* Normaal zou vriendje komen maar ik heb gevraagd of hij me vrijdag komt halen dan kan ik meteen naar huis gaan. :) Als mensen zin hebben dan zijn ze altijd welkom in de woensdag namiddag/avond!
De week tot nu toe gaat wel lekker. Het is wel zwaar maar de groep begint eindelijk weer een beetje aan elkaar te wennen, een nieuwe balans te zoeken. Ik heb wel moeite met 1 iemand in de groep, en meerdere met me. Een wat oudere dame en heel onzeker en daardoor heel defensief en niets kan goed gaan.
Dat is een erg moeilijke houding om mee om te gaan als groep. Ik had maandag ook al een akkefietje met d'r. Ze zat op m'n stoel te werken en dat vond ik niet zo erg maar ik wilde d'r wel even laten weten dat dat niet altijd zo relaxed is aangezien iedereen wel gehecht is aan zijn of haar plekje. Ik had dus heel vriendelijk gezegd dat ze d'r wel mocht zitten en afmaken waar ze mee bezig was, maar dat ik en anderen met mij het soms niet fijn vinden als mensen op je stoel zitten. Ze ging meteen verzitten maar toen ik vroegw at er was rende ze meteen naar boven huilend. Ik wist echt niet wat ik hier mee aan moest. Ik had het heel vriendelijk gebracht ipv er niets van gezegd te hebben of heel bot, en dan gaat ze huilen en rent ze weg...
Het is daarna gelukkig uitgepraat maar het zit me nog steeds niet lekker. Haar houding is nog steeds erg negatief enzo. Ik laat het wel rusten enzo maar ik weet echt niet wat ik met d'r aanmoet. Hopelijk komt dat nog een beetje goed of leert ze hier snel want de groep weet het ook niet zo goed.
Nog 2 nachtjes en dan kan ik weer naar vriendje toe! Jeuj!
Al 61 kaartjes!
Het is altijd moeilijk om te raden hoe mensen precies denken/voelen in zulke situaties. Ik ben en eenling en een ijsprinsesje in die dingen en voor mij zou heel hard huilen een laatste optie zijn (zeker met anderen eromheen) weglopen ook, ik ben zo iemand die dan stug is.
BeantwoordenVerwijderenIk denk, dat ze zich de mindere voelt, en doordat jij haar op dat plekje wees, voelde zij zich aan de kant geschoven door die opmerking. Misschien kan zij zichzelf niet hechten aan een plekje voor haarzelf en schrok ze van je reactie (misschien juist omdat zij ook wel gehecht wil zijn aan een plekje op een manier zoals die nu niet voelt). Als je je namelijk altijd de mindere voelt dan zal je er namelijk niet tegeningaan en dan zal je op het plekje ernaast gaan zitten, zoals zij deed.
Waarschijnlijk is ze nog niet in staat om haar gevoel onder woorden te brengen, en kan dat nog even duren. Het gevoel dat zij kreeg was waarschijnlijk te benauwend om te blijven zitten, en daardoor schoot ze in emotie.
Maar ik weet het niet zeker. Haar reactie is geen 'normale' reactie, en daar moet zij aan werken. Maar op een andere manier zal jij ook -niet normale- reacties geven op dingen om je heen, anders als zij, maar ze zijn er vast.
Schrijf hier inmiddels net zulke lange verhalen als op mijn eigen weblog :P
BeantwoordenVerwijderenIk denk aan je, daarom kom ik ook elke dag even kijken hoe het met je is.
/knuff