Beseffen hoe zwaar voltijd interne therapie is

Volgens mij doen niet veel mensen dat. Althans, ze weten dat het zwaar hoort te zijn, maar een echt besef daarvan niet denk ik. Ik zal het eens proberen uit te leggen.

In eerste instantie leef je 5 dagen per week samen met een groep mensen van 9. Daarnaast lopen er nog 2 groepen van die hoeveelheid rond en ook nog ongeveer 4 begeleiders overdag. Dat zijn een he-le-boel mensen om je heen non stop, en ook nog een kamergenootje. Dit is behoorlijk pittig om te beginnen.

Daarnaast word je gedrag onder de loep genomen. Iedereen kent jou triggers en wat er aan de hand is, en soms word daar naar gezocht om die te triggeren of om je spiegels voor te houden. Je word dag in dag uit met jezelf geconfronteerd en je eigen disfunctionele gedrag. En door die constante herkenning werkt dat ook door in de momenten dat je alleen bent. Je analyseert jezelf de hele dag door. En mensen blijven regelmatig in je zere plekjes duwen om te kijken of je er iets van kan leren. Je word dus door iedereen en jezelf onder de loep genomen.

Naast dat heb je ook elke dag een vast schema, 4 blokken therapie elke dag. En naast dat heb je ook nog eens veel vrije tijd 's avonds en vaak ook overdags door iets wat wegvalt of je nog niet aan deelneemt. En vrije tijd hier is redelijk killing. Met vrije tijd zit je het liefst thuis.

Al met al, het is zwaar. Niet thuis zijn, het gevoel hebben dat je weg bent van de bewoonde wereld, amper vrienden spreken, zoveel problemen hebben. Ik kan het iedereen aanraden die de keuze wilt maken, er zijn zoveel positieve kanten, maar onderschat niet hoe zwaar het is en als je iemand in je omgeving kent die er heen moet, stuur ze een kaartje, bel ze eens regelmatig, ga eens op bezoek. Contact =  hemels